De eerste overwinning in 1968
Doorheen de jaren heeft Eddy Merckx meerdere onvoorstelbaar prestaties neergezet tijdens de Giro, inclusief de Maglia Rosa dragen van de eerste tot de laatste etappe in 1973, maar nooit toonde hij zijn superioriteit zo duidelijk als in 1968. De 22-jarige renner werd al gezien als één van de toprenners, waar iedere keer voor gevreesd werd wanneer hij aan de startlijn verscheen. Echter had hij dat jaar na 11 etappes nog altijd anderhalve minuut achterstand op Michele Dancelli (tevens ook een zeer sterke renner).
De volgende dag kon er al snel een groep van 12 renners ontsnappen. Het weer werd steeds slechter, waardoor hun voorsprong steeds groter werd tot wel negen minuten. Merckx kampte met mechanische problemen aan zijn fiets en moest een fietswissel doen. Hierna zette hij als een speer de achtervolging in doorheen natte sneeuw en hevige rukwinden. Hij naderde de kopgroep en onbewust van de kou, deed hij wat iedereen onmogelijk achtte, buiten Merckx zelf. Op de top van de volgende berg had hij zijn rivalen al zo goed als verslagen. Niemand van de favorieten kon ook maar dichtbij Merckx eindigen, met Gimondi op zes minuten achterstand.
Deze etappe overwinning was zo sterk dat hij op meer dan vijf minuten voorsprong op Dancelli kwam, die naar de derde plaats afdaalde. Er volgde nog tien etappes, maar de wedstrijd was al gereden. Merckx eindigde in Napels met vier etappe overwinningen, de Maglia Rosa en de truien voor beste sprinter en beste klimmer, terwijl zijn Faema ploeg als beste ploeg eindigde. Het tijdperk van de Kannibaal was aangebroken en dit zou de komende zes jaren zo blijven.
Het drama van 1969
2 juni was een donkere dag voor de Vlaamse wielerfans. Eddy was nog niet goed zijn bed uit, maar hij kreeg al te horen dat hij door een positieve dopingtest niet meer mocht deelnemen aan de Giro. De avond voordien was Merckx, als klassementsleider, gevraagd om te testen op doping. De etappe volgde die dag op een rustdag en Merckx was op de 36ste plaats geëindigd, wat zeker voldoende was om de Maglia Rosa te behouden. Grote inspanningen had hij die dag dus niet moeten leveren. Wielerliefhebbers begonnen overal te twijfelen: waarom zou Merckx hiervoor zijn reputatie aan diggelen gooien? Bovendien was hij die editie als zeven keer gecontroleerd, waarom zou hij dan nu opeens doping genomen hebben, tijdens zo’n rustige etappe? Daarbij kwam nog eens dat nog nooit eerder een renner tijdens de Giro uit de wedstrijd gezet werd. Het jaar voordien testte ook een aantal renners positief op doping, maar zij werden na afloop van de Giro pas geschorst.
Ook de renners zelf stonden achter Eddy Merckx, die met hand en tand ontkende dat hij doping genomen had. Sommige probeerde zelfs te staken, door stapvoets te vertrekken, om later te stoppen bij het hotel waar Merckx die nacht had geslapen. Wetend dat iedereen achter hem stond, vertrok Merckx met zijn ploeg de volgende dag richting huis.
Eddy Merckx werd langs alle kanten gesteund en hij overwoog dan ook om een klacht bij de Italiaans justitie neer te leggen. Hierbij kreeg hij de hulp van Felix Levitan, uit angst dat Merckx niet zou mogen starten op de Tour de France. Het werd allemaal nog gekker toen er een handgeschreven briefje binnenkwam waarop stond dat een zekere Marco B. in ruil voor een flinke geldsom Merckx had gedrogeerd voor de start in Parma. Echter durfde hij zijn naam niet bekend te maken en werd de verklaring nietig verklaard: iedereen kan zo’n briefje schrijven.
Bovenop dit alles liet Merckx twintig uren later zich onderzoeken bij de dopingcontrole aan de Universiteit van Milaan. Bij dit onderzoek werd niets gevonden, wat opnieuw zeer opvallend was, gezien de grote hoeveelheid die de dag voordien gevonden werd. Toch besloot UCI na het einde van de Ronde van Italië dat de schorsing van Merckx bleef gelden. Hij mocht een maand niet meer meedoen aan wedstrijden en hierdoor zou hij ook de Tour de France moeten missen. Door de ophef kwam UCI enkele dagen later op die beslissing en werd de schorsing opgeheven. Een maand later wist Merckx zich opnieuw te bewijzen en de Tour de France te winnen.
Merckx is terug
Het jaar nadien, in 1970 moedigde Merckx’ Italiaanse Faemino team hem aan om terug mee te doen aan de Giro d’Italia. Merckx gaf toe en keerde terug met wraakzucht. Hij won drie etappes en kon opnieuw de roze trui aantrekken bij een ontsnapping in de zevende etappe. Later versterkte hij zijn leidende positie met nog een extra etappewinst in de individuele tijdrit in Treviso.
Hierna wist hij nog driemaal op rij de Giro d’Italia te winnen: in 1972, 1973 en 1974. Daarmee is hij samen met Fausto Coppi en Alfredo Binda tot op heden de recordhouder.
Merckx opweg naar Dobbiaco in de 19de etappe van de Giro in 1970
Nog een klein weetje over de roze trui
Honderden getalenteerde renners probeerden reeds om de iconische Maglia Rosa aan te kunnen trekken, welke de leider van het klassement in de Ronde van Italië aanduidt. Maar waarom is het shirt nu eigenlijk roze? De Giro zou niet kunnen bestaan zonder de krant: ‘Gazzetta dello Sport’, welke al sinds zijn ontstaan in 1896 op roze papier wordt gedrukt. Op deze manier wordt de krant dus in hulde gebracht.
—
Wil jij net als Eddy Merckx deze iconische roze trui van Molteni om jouw schouders dragen? Dan heb je geluk, want je kan hem ook gewoon bij ons shoppen!
Ben je net als ons een grote fan van de wielersport? Houd dan zeker onze blog in de gaten. We plaatsen regelmatig nieuwe verhalen over wielerweetjes, opmerkelijke gebeurtenissen en updates van ons assortiment die zeker het lezen waard zijn!